Inside me

Niet alleen letterlijk verblijf ik vooral binnen, ook figuurlijk. Hoe cliché ook; naar binnen gaan. Vast iets met ziek zijn en gezond willen doen of zo. 

Ik was er al een poos niet geweest. Binnen in mij was het verwaarloosd. Al een tijd geleden was ik gestopt met voelen; een soort van geestelijke zelfbescherming.

Dwars door het verdwenen zijn heen, kwam het besef dat het op deze manier nooit meer leuk zou worden. Immers als ik slechts mijn tijd uitzit, hoe kan ik dan ooit weer écht blij zijn?

Nu ik weer begin te voelen is het een warboel in mijn hoofd. Alles wat ik had weggestopt komt alsnog tevoorschijn. Momenteel is het dus dubbelop. Pijn, onmacht, verdriet, angst. You name it. It's all in me. 

Zo wordt mijn lichamelijke strijd steeds meer een zoektocht naar mezelf. En word ik geconfronteerd met zowel leuke als minder leuke facetten. Mezelf ont-dekken. Boeiend, verdrietig, doch steeds vaker heel erg fijn. Ik kom dichter bij mezelf en daar word ik erg blij van!

Het vreet energie, maar als ik nu lach, lach ik echt! 

Gelukkig had ik met de feestdagen even 'vrij' en heb ik daar volop van genoten. Nu bijkomen van alle decembermoeheid en dan kan ook mijn nieuwe jaar beginnen!