Zo'n 2 maanden geleden zette ik rigoreus een streep door alle afspraken in mijn agenda. Al waren dat er al niet veel, de opluchting was er niet minder om.
Eindelijk kies ik voor mezelf! Ik doe daadwerkelijk mijn oefeningen en zelfs meditaties. Ik heb een ritme! Iets waar ik zo naar verlangde. Het ritme van mijn eigen kleine wereldje.
En het lijkt dus te werken omdat ik eindelijk buiten ben geweest! Voor het eerst in een jaar heb ik gefietst vanmorgen! Wel 200 meter. Omdat het kan! En ja, dit was misschien niet zo slim (maar wél leuk!), dit kost me ook zeker een aantal dagen om bij te komen en waarschijnlijk kan ik pas over een maand weer een keer, maar nou èn? Ik heb alle tijd. De tijd is voor mij. Eerst moest ik op maandag al rekening houden met mijn afspraak van donderdag en dat ging wringen, want zo was er altijd wel iets wat mij belemmerde en was ik uiteindelijk alleen maar rekening aan het houden met anderen. Nu is de hele week van mij en I love it!
Voor de buitenwereld nog vrij onzichtbaar maar in mijn cocon gebeurt er van alles!
