Groooeeeen!!!1!

Al een tijdje ben ik op zoek naar alternatieven. Alternatieven voor deo, voor tandpasta, voor schoonmaakmiddelen. Wat niet weet, wat niet deert. Maar inmiddels weet ik het wèl! En het is niet fraai wat wij allemaal binnenkrijgen. Dan heb ik het nu niet over dingen die we eten, maar over alles wat we smeren, sprayen en inademen. De huid neemt net zo goed stoffen in zich op, dus al die chemische (regelmatig kankerverwekkende) rotzooi komt gewoon in ons lijf terecht!

If you can't eat it, don't put it on your skin. "Als je het niet kan eten, smeer het dan ook niet op je huid." Ok... badschuim? Nagellak? Remover?! Ai!

Jaren geleden heb ik mijn deospray al verruild voor een roller, omdat ik steeds heel hard weg moest rennen uit de badkamer als ik deo had opgespoten. Ook van schoonmaakmiddel ga ik hoesten en proesten en huilen en van tandpasta moet ik kokhalzen. Ja Sofie, ook ik ben zo'n teer poppetje geworden. So not me! Euhm.. wel dus. :(

Maar wat vond ik nu op internet? 333 (no kidding!) amazing toepassingen van kokosolie. Dolletjes! Ik kan niet wachten om aan de slag te gaan!

Hoe meer ik er over lees, hoe enthousiaster ik word! Het liefst zou ik gelijk alle 'troep' vervangen, en mijn eigen smeersels gaan brouwen. Nooit heb ik geweten of er i.i.g. niet heel bewust bij stil gestaan dat zelfs mijn shampoo, haargel en toiletreiniger biologisch kunnen.
Sterker nog, (dure) biologische produkten zijn vaak helemaal niet nodig. Kijk naar hoe men het vroeger deed. Toen was helemaal niets biologisch, omdat alles biologisch was! Revival van de groene zeep en soda dus. En wat is er nu leuker dan zelf handzeepjes in elkaar klussen?

De shea butter en bijenwas zijn besteld, nu is het wachten op de postbode. En natuurlijk gaan we op vakantie alvast met kokosolie smeren op de zonnige Veluwe! Ook staat er op het aanrecht een fles schoonmaakazijn die ik verder volgepropt heb met sinaasappelschillen. Eind deze week is mijn allesreiniger klaar voor gebruik. Ik ben benieuwd!

Dus.. a natural woman? Een beetje.. Bijna.. Onderweg!

In mijn schoenen

Fijn als iemand het soms even van je overneemt! :)

DOOR MIJN ZUS COLINDE:

Vraag ik Cindy waar haar nieuwe blog blijft, zegt ze: "Dat mag jij doen!" Ik?? Onderweg naar mijn schoonzus in België wordt er zomaar een blog in mijn schoenen geschoven. Uiteraard laat ik me niet kennen en zeg ik dat dat prima is, terwijl ik ondertussen denk: "Eerst lekker koffie met gebak eten en dan zien we wel!". Maar de koffie en taart gaan op en daar zit ik nu. Misschien heeft mijn pen inspiratie. "Zusje, wie heeft er eigenlijk bij jou inspiratie? Je pen, gelijk je pc of jijzelf?" Die vraag heb ik tot op heden toe nooit gesteld. Bij mij is het mijn pen!

Volgens mij moest dit gaan over moederdag. Feestdagen worden bij ons vaak op een ander tijdstip gevierd; zelf gekozen maar daarom niet minder leuk. Dus afgelopen zaterdag vierden wij moederdag.

Onderweg bij de Hema nog een heerlijke appeltaart gehaald. Ja, zelfs dat is anders geworden! Mijn hele leven verkochten mijn ouders of ik zelf taart en lekkere dingen, maar sinds onze ouders niet meer werken moet ik zelf gaan shoppen.

Voor moederdag hadden we een kleurenanalyse gegeven. Een aangepast programma want Debbie kwam aan huis. Zodat ik niet de rolstoel hoefde te duwen over de hobbelige bestrating (die is beslist niet rolstoelvriendelijk las ik pas in de krant) van de Grote Markt, ondertussen spaar ik dan ook nog mijn killerheels! want die klinkers.... Een mooie bijkomstigheid is dat ma, Cindy of ik eventueel zittend of horizontaal de kleurenanalyse kunnen volgen.

Het was super! Vol passie vertelde Debbie van www.metlievde.nl over de psychologie achter kleuren. Ze deed een kleurenanalyse bij mama en hierna werd mama heel mooi opgemaakt. Vervolgens zijn we dan zomaar 3 uur verder. Wat een inspirerende meid is Debbie met een echte passie; jaloersmakend vonden wij! Het was een heel leuke ochtend met veel stof om nog eens te overdenken.

Groetjes,
Colinde

.

Echt heel leuk!

Tussen die regelmatig op mijn blog voorbij komende 'gebakken peren' door, gebeuren er hier in het echie ook echt wel leuke dingen! Zo zit ik nu bijvoorbeeld prinsheerlijk bij mijn ouders op de bank. Ik zou bijna zeggen 'rond en gezond'. Weldoorvoed met een tartaar van verse haring zie ik uit naar mijn moederdagherkansing.

Vanmorgen werd ik wakker met het geluid van kletterende regen. Lekker vanuit mijn warme bed lag ik te luisteren naar de druppels die tegen mijn (openstaande) raam aantikten. Nergens zo fijn wakker worden als op het Brabantse platteland!

Morgen sluit vriendlief zich bij ons aan en kunnen wij 's avonds kiezen tussen asperges, klaargemaakt door mama of een Vlaamse witlofverrassing van papa. Lastig, lastig! ;)
Misschien kunnen we zondag wel ergens een koffietje doen op het terras. De zon gaat immers schijnen! Of eens genieten van de tuin! En dan hebben we maandag zomaar nóg een dag vrij! Toch fijn, al die feestdagen!

Voor een positief verhaal vind ik het vaak lastiger om woorden te vinden. Ik verval dan al snel in 'heerlijk', 'echt heel leuk' en 'wat is het fijn'. Hihi, klinkt eigenlijk best gezellig, maar dat vind ik dan weer niet blogwaardig! En ik ben natuurlijk ook drukker met andere dingetjes, als ik me goed voel.

Bij nare dingen is mijn behoefte om van me af te schrijven zo veel groter. Ook kan ik dan vaak alleen maar liggen en denken.. Het voelt dan echt als een noodzaak om mijn hart te kunnen luchten. Om met mijn kapmes door het oerwoud van twijfel en verdriet te rossen om zo weer mijn kracht en hoop te hervinden. Vandaar vaak ook mijn positieve blogpost-eindjes. Die zijn dus vooral om mezelf moed in te spreken!

Zo, nu maar eens kijken wat er vanavond weer gekookt is voor me! En dan op naar morgen met zussie en mama!
Fijn weekend! Enne.. Hoop dat het echt heel leuk wordt! :)

Gebakken peren

Billy vindt 'gebakken peren' helemaal niet zo erg!

Hardleers; het had mijn middlename kunnen zijn. Bijna een maand lang ging het goed. Ik bewaakte mijn grenzen met mijn leven (voor mijn leven!) en ik genoot van mijn kleine wereldje.

Tot gisteren. Moederdag. Even verslapte ik, gewoon omdat het leuk was. In mijn enthousiasme zei ik spontaan 'ja', toen schoonmama vroeg of we 's avonds asperges bleven eten.

NIET MOETEN DOEN! De asperges heb ik niet eens gehaald. Al ver voor etenstijd dropen wij af. We hadden het bij de brunch (leuk en lekker; kus voor de kok!) moeten laten. Doseren; mijn grenzen bewaken, zodat we een opgewekt afscheid hadden gehad i.p.v. een teleurstellende aftocht.

Dat blijft een lastige. Leven vanuit mijn hart! Iets wat ik zo graag wil en waar ik nog niet altijd even goed in ben. Maar dat houdt ook weer niet in dat ik mijn grenzen uit het oog moet verliezen! Die zijn nl. absoluut niet flexibel of stiekem een beetje op te rekken. Weinig coöperatief zijn ze, die grenzen van mij.

Dus, ik ga weer terug naar mijn eigen ieniemini-wereldje.
Maar zaterdag al kan ik revanche nemen. Want dan is míjn mama aan de beurt voor een (verlate) moederdag met een kleurenanalyse!

Enne.. Doseren kun je leren!

Wereld ME dag

Deze is voor al mijn MEdelotgenoten!

Wereld ME dag, al weer mijn derde sinds ik blog. Misschien ook wel mijn derde als ME-patiënt. Ook al bestaan mijn klachten al meer dan 20 jaar, een ME-patiënt vond ik mezelf nooit. Dit was zeer zeker een chronische staat van zelfbescherming. ME is immers een chronische aandoening, dus mooi dat ik dat niet wilde! Ik zette me keihard af tegen die 'zeurende, moeie mensen'. Zeker weten dat ik anders was en dat het bij mij wél over zou gaan.
Inmiddels weet ik beter en ben ik juist heel dankbaar en blij met het contact met al mijn lieve MEdeschuitgenootjes. En nee, ze zeuren niet! Stuk voor stuk zijn het lieve, moedige, meelevende mensen! Zonder oordeel, slechts (h)erkenning!



Voor de tweede maal organiseert Sonja Silva dit jaar, op Wereld ME Dag, een benefiet om meer aandacht te genereren voor ME. Dit is ontzettend hard nodig en dus bij deze nogmaals; Dank je wel, Sonja!



Nog een quote voor deze dag:
“Mijn HIV-patiënten zijn voor het grootste deel gezond dankzij drie decennia van intens en excellent onderzoek waarbij miljarden dollars geïnvesteerd werden. Veel van mijn ME/CVS-patiënten anderzijds zijn vreselijk ziek en kunnen niet werken of hun huishouden runnen. Ik verdeel mijn klinische uren tussen twee ziektes, en ik kan je zeggen dat mocht ik de keuze hebben tussen deze twee ziektes, ik zou liever HIV hebben.” Dr. Nancy Klimas (in 2009).


En een eXtra dikke zoen voor mama vandaag! X!


Mijn vorige blogs over Wereld ME dag:
http://www.cindyverslaatme.nl/2012/05/wereld-me-dag.html
http://www.cindyverslaatme.nl/2011/05/wereld-me-dag.htm

Lente

'Ze voelde het voorjaar overal om zich heen, zelfs binnen in haar, en ze stootte een lange, doordringende vreugdekreet uit. Toen zei ze tegen Birk: "Zo moest ik de lente verwelkomen, anders zou ik uit elkaar gebarsten zijn. Hoor eens! Hoor je de lente?" Ze stonden een tijdje zwijgend naast elkaar te luisteren naar het gekwetter, het gesuis, gezoem, gezang en gemurmel in hun bos. In alle bomen, watertjes en struiken zat leven. Overal was het frisse, wilde lentelied te horen. "Ik voel de winter uit me wegstromen," zei Ronja. "Ik ben straks vast zo licht dat ik kan vliegen.'

Uit: Ronja de Roversdochter - Astrid Lindgren


Yeah, het is écht. Lénte! De zon schijnt, de magnolia van de onderburen barst uit zijn voegen en ik sta te popelen om naar buiten te gaan! Ik wil de vogeltjes horen, de bloesems ruiken en met mijn blote voeten in het gras zitten. Mijn (grijze) wintertruien heb ik verbannen naar ver achter in de kast, net zoals mijn kruik en 's ochtends word ik al vroeg gewekt door de zonnestralen op mijn gezicht. I like it!

De bomen zijn afgeladen met groene knoppen; vol belofte! Even was ik bang dat het slechts een hersenspinsel van me was, ingegeven door hoop en 'omdatikhetwil!'. Dat mijn wens de vader van mijn gedachte was en we vorig jaar niet, zo goed als, in het bos woonden met al dat groen voor de deur. Had ik door het lange wachten alles mooier gemaakt dan het was? Nee, het is echt! We kunnen weer in bad met het rolgordijn open en uitzicht op de blaadjes van de bomen i.p.v. op de overburen! En zij op ons...


'Het licht van de zon is het universele medicijn uit de hemelse apotheek.'
-A. von Kotzebue
En zo is het maar net! :-)