Embrace myself!

De zon is waar jij hem ziet
                                           -Cindy Heijligers :-)

De laatse drie jaar gaat het steeds een beetje slechter met me en sinds onze verhuizing van negen maanden geleden ben ik in een vrije val geraakt. Bedlegerig? Dat misschien niet. Maar banklegerig? Aan huis gekluisterd? Dat helaas wel. Af en toe doe ik een halfslachtige poging iets te ondernemen, maar hiermee draai ik mezelf steeds verder vast. Ik put mezelf uit. Ik vecht hard, maar tegen mezelf.

Ik moet ophouden met dit destructieve gedrag! Mezelf op nr. 1 zetten!
Jammer genoeg houdt dit ook in, dat ik even geen bezoek wil ontvangen. Natuurlijk wél bellen, skypen, schrijven, (snail-)mailen! Hoe graag ik mijn vriendinnetjes ook zie, het levert me teveel stress (lees: tien keer uitstellen, uiteindelijk toch afstel met weer teleurstelling en verdriet als gevolg) op, omdat het gewoon te hoog gegrepen is.

Het is tijd voor rust, reinheid en regelmaat. Dat is nu het allerbelangrijkste zodat ik weer kan groeien. Even geen piekervaringen, waarna dagen van afzien en pijn, voor mij. 'Regelmaat' is mijn nieuwe credo!
En mezelf niet continue vergelijken met gezonde mensen, wat alleen maar frustratie en woede oplevert, maar genieten van mijn eigen, kleine Cindy-wereldje. Want dat kan heus! Ik noem:
-buiten zitten op een bankje
-bomen knuffelen! Dat de buren het even weten!
-snailmail. Thanks to Ingrid!
-een cursus doen! Dan onthoud ik het maar niet, maar lees ik wel interessante dingen!
-lezen
-schrijven
Kortom, dingen doen waar ik energie van krijg!

Embrace myself! :)

Dikke beer!

Embrace your bear!
Klik hier om zijn vrinden ook te zien.

Soms wordt mij gezegd dat ik negatief zou zijn. Met vlagen, zou ik nogal wat beren op de weg zien. Om eerlijk te zijn, moet ik bekennen dat dat misschien ook wel zo is ;). Niets menselijks is mij immers vreemd. Toch zou ik het eerder realistisch willen
noemen. Ik zíe niet alleen beren, ze zijn er vaak ook daadwerkelijk. En als ik ze niet zie, zien zij mij wel! Met enige regelmaat bivakkeert er een hele dierentuin op mijn pad!

Bij het minste of geringste ga ik over mijn grenzen heen, dus dat ís ook verontrustend. En dan heb ik het niet over van te voren ingecalculeerde pijn. Geen kosten-batenanalyse. Maar het betreft de meest simpele, niet te voorziene, dingen.

Na een aaneenschakeling van rot-ervaringen, kan ik, zeker momenteel, erg goed van een mug een olifant maken. Maar misschien is dat het juíst wel?! En moet ik dat ook doen?! Kleine 'mug-activiteitjes' vergen nu eenmaal een enorme 'olifanten-inspanning' van een ME-lichaam. Misschien moet ik dus juist beren op de weg zien! Gaat het daar steeds mis, omdat ze nu onverwacht voor me opdoemen. Dus, laat ik mijn beren omarmen en lekker van een mug een olifant maken!

Fijn dat ik van dieren hou! ;)

Lekker eten!

Zomaar vanuit het niets had ik ineens toch een erg lekker hapje op mijn bord!

Rode linzen met gebakken kropsla en courgette uit de oven.

Ietwat ongeïnspireerd gooide ik plakjes courgette, besprenkeld met olie en knoflook, in de oven (oven = erg handig als je weinig energie hebt!). In de diepvries vond ik al gekookte rode linzen en op het aanrecht lag nog een verlepte krop sla mij aan te staren.

Tijdens het opbakken van de linzen, bedacht ik me dat die sla ook wel de pan in kon. Wat peper, zout, kurkuma en oregano erbij en dit alles heb ik afgemaakt met stukjes olijf en zwarte sesamzaadjes. En uiteraard een scheut koude olijfolie er overheen.

Zo had ik onverwacht een heerlijk maaltje voor mezelf! Nu is het tijd voor een kopje cafeïnevrije koffie met lactosevrije slagroom! :)