als de nacht nog niet zo oud is
en mijn bed niet meer zo koud is
droom ik
dat ik alles mag
en alles kan
en alles heb
maar één ding wil ik niet
een potje om te huilen
een potje voor verdriet
door Hans en Monique Hagen
Bloggen over verdriet, dat doe ik liever niet...
Het voelt zo kwetsbaar om jullie écht te laten weten hoe mijn leven is. Het neigt zelfs naar schaamte, omdat ik sommige dingen gewoon te erg vind.
Ik wil niet verdrietig zijn, ik wil er voor wegrennen. Vluchten naar mijn hoofd, zodat ik die enorme pijn niet hoef te voelen. Mezelf verdoven. Zelfs al weet ik dondersgoed dat dat helemaal niet kan! Ik kan (en wil!) niet weg van mezelf. Als ik mijn pijn niet voel, kan ik ook mijn geluk niet ervaren. Immers zonder dalen, geen pieken. Zonder zwart, geen wit. Zonder Bert, geen Ernie! :)
Dus... soms mag ik best een dagje op 'stand-by' van mezelf, maar uiteindelijk is er maar één remedie: Uithuilen en weer verdergaan!
Heb je geen Facebook? Reageer dan hieronder!
Een reactie posten