Eieren

Dan maar (Paas)eieren voor mijn geld!

Over grenzen die vervagen en het kiezen van eieren voor je geld. Over de keuze hebben tussen twee kwaden en het eeuwige plan B (of C, of D...). Of uiteindelijk toch weer die dikke, vette streep door de rekening.

Bij het verleggen van grenzen dacht ik altijd aan heel andere dingen. Aan reizen (alleen!). Vrijwilligerswerk doen, spaans leren. Aan buiten de gebaande paden treden (wat met een rolstoel letterlijk al niet kan) en je wereld vergroten.
Niet aan dingen als het kopen van een relaxfauteuil. Alleen het woord al (dus ik blijf hem ook zeker zo noemen!) en wat zijn ze lélijk! Binnenkort heb ik er dus zelf een. Omdat dat functioneel is.
In mijn rolstoel naar een feestje gaan, had ik liever ook niet in mijn categorie van grensverleggende activiteiten gehad. Maar als dat de enige mogelijkheid is om überhaupt ergens te komen.... Dan maar eieren voor mijn geld!

Hoe kon ik ooit vermoeden dat mijn uitdagingen op dít vlak zouden liggen? Zo anders dan verwacht en gehoopt. Maar goed, ik wilde een uitdagend leven en dat heb ik gekregen. Be careful what you wish for! ;-)

Grenzen verleggen om maar niet over je grenzen te gaan!
Omdat het nu eenmaal zo is. En toch, met een beetje fantasie en wat leuke mensen om je heen, valt er best iets van te maken! Nu naar Brabant, paaseieren zoeken! En dit is geen plan B! :-)
Vrolijk Pasen allemaal!

Kachelbenen

Mijn boosdoener!

Euh watte?? Kachelbenen. Ja, lach maar! Nooit van gehoord! En daarom wil ik er ook even een blogpostje aan wijden. Want wat had ik nu weer aan mijn fiets hangen? Of op mijn benen zitten..

Al een aantal maanden worden mijn benen ontsierd door een soort van marmeren patroon. Last heb ik er niet van, lelijk is het wel! Hiermee naar de huisarts gaan deed ik in eerste instantie niet. Dubbel. Aan de ene kant ben ik onwijs bezig met mijn lijf, met ziek en gezond zijn, maar de ME maakt me ook laks. Een bezoekje aan de huisarts komt gewoonweg niet meer in mij op! Niets persoonlijks overigens, maar men kan nu eenmaal niet zoveel met ME. Mijn eerste reactie was dan ook: 'Ach zal er ook wel bij horen'. En vaak is dat ook zo.

Waar heel wat artsen en therapeuten zich geen raad wisten met mijn vlekken, kwam uiteindelijk het verlossende antwoord uit heel andere hoek. Lang leve mijn lieve ME lotgenoten! Iemand die het herkende. Mysterie solved!

Dit zijn ze dus: kachelbenen! Niet de mijne overigens!

Maar goed, kachelbenen dus. 'Een onschuldige huidverkleuring door pigment als gevolg van herhaaldelijke blootstelling aan hitte van buitenaf.' Door een kruik dus, in mijn geval. Mooi klaar mee... Het goede nieuws is dat het wel weer weg kan trekken!

Zijn

We hopen altijd dat een ander het antwoord heeft
Dat het op een andere plek beter zal zijn
Dat ooit alles duidelijk is
Maar dit is wat het is
Niemand anders heeft het antwoord
Nergens anders zal het beter zijn
En alles is er al
In het diepste van je wezen ligt het antwoord
Luister naar je hart
En weet dat het enige wat je te doen staat is: 'zijn!'

Lao Tse

Potje verdriet

           Ik droom


           als de nacht nog niet zo oud is
           en mijn bed niet meer zo koud is
           droom ik
           dat ik alles mag
           en alles kan
           en alles heb
           maar één ding wil ik niet
           een potje om te huilen
           een potje voor verdriet

           door Hans en Monique Hagen


Bloggen over verdriet, dat doe ik liever niet...
Het voelt zo kwetsbaar om jullie écht te laten weten hoe mijn leven is. Het neigt zelfs naar schaamte, omdat ik sommige dingen gewoon te erg vind.

Ik wil niet verdrietig zijn, ik wil er voor wegrennen. Vluchten naar mijn hoofd, zodat ik die enorme pijn niet hoef te voelen. Mezelf verdoven. Zelfs al weet ik dondersgoed dat dat helemaal niet kan! Ik kan (en wil!) niet weg van mezelf. Als ik mijn pijn niet voel, kan ik ook mijn geluk niet ervaren. Immers zonder dalen, geen pieken. Zonder zwart, geen wit. Zonder Bert, geen Ernie! :)
Dus... soms mag ik best een dagje op 'stand-by' van mezelf, maar uiteindelijk is er maar één remedie: Uithuilen en weer verdergaan!

Petitie Erken ME

1000 handtekeningen voor de petitie!

Op naar 40.000 handtekeningen! Met dit burgerinitiatief wilt men aandacht vragen voor de erkenning van ME, het toekennen van de juiste zorg en hulpmiddelen, en pleiten voor onderzoek naar deze ziekte. Jullie hebben vast, misschien zelfs tot in den treure, de petitie 'Erken ME' voorbij zien komen. Of werden aan jullie jas getrokken door weer zo'n overactieve vrijwilliger ;).

En dat is keihard nodig! Want het is schandalig, dat in een land met zoveel voorzieningen, mensen met ME daar vaak geen recht op hebben. ME bestaat immers zogenaamd niet... Met ME in je dossier kun je het haast wel vergeten om überhaupt serieus genomen te worden. Hele waslijsten met aantoonbare, fysieke afwijkingen worden genegeerd. Omdat men er niets mee kan! Erger nog, er komen mensen te overlijden aan deze ziekte en nog steeds kijkt men de andere kant op. Te gek voor woorden!

Laatst zat ik weer met een hele stapel, door 'Jan en alleman' (lees; familie, vrienden, buren, etc.) verzamelde, handtekeningen voor mijn neus. Precies(!) 1000 stuks maar liefst! Ik was (en ben) er stil van. Vol trots zat ik door die berg te koekeloeren. Wat zijn het er weer veel! DANK JULLIE WEL!!!

Mocht je ook 1000 handtekeningen willen verzamelen? Een goede reden willen hebben om eens bij die mysterieuze buurman (of -vrouw) aan te bellen? Of ben je bang dat je je verveelt op Koninginne- of Bevrijdingsdag?
Download hier het formulier zodat je aan de slag kan! En owja, belangrijk is om álles in te vullen, anders telt ie niet.. Of klik op deze link om direct online te tekenen.

Van 29 april t/m 5 mei is er een landelijke actieweek voor de petitie. Er zijn hier veel vrijwilligers voor nodig. HELP ONS DIE 40.000 HANDTEKENINGEN TE BEREIKEN!

Wil u ook bijdragen aan de erkennning van de ziekte ME en zo voor de patiënten een draaglijker bestaan creëren? Geeft u zich nu op door een email te sturen naar ingridverhulst@hotmail.com

Muesli!

Zelfgemaakte muesli! Niet te weerstaan..

Wat een feestje is dit!! Zelfgemaakte muesli op deze zonnige dag! Het is zo jammer dat jullie niet kunnen ruiken wat ik ruik, en niet kunnen proeven wat ik proef! Nog warme muesli, met daar overheen een beetje kokosolie. Yum!

Met dank aan Jolijn. En ja, ook ik ga mooie potten vullen om weg te geven. Mijn oma is bijna jarig en is dus de eerste gelukkige!

Nu ga ik me installeren op de bank, kopje gemberthee erbij en wachten tot de zon op ons balkon schijnt! En muesli eten! :)

Fijne dag allemaal! X.


p.s. Voor een glutenvrije variant vervang je de havervlokken door bijv. quinoa-, amaranth-, rijst- of boekweitvlokken. Ik heb de ahornsiroop vervangen door een klein beetje rijststroop, maar de muesli kan ook zeker gemaakt worden zonder iets zoets en ook de abrikozen/kokos/kaneel kan je natuurlijk weglaten (i.v.m. histamine/fructose).

Misschien zijn er mensen die alleen noten uit de oven overhouden.. Maar met wat kruiden of specerijen er overheen is ook dat erg lekker!