December. Vorige keer schreef ik nog over het heerlijke gevoel dat ik kan hebben als ik denk aan het nieuwe jaar. Een lege agenda die schreeuwt om ingevuld te mogen worden! Stiekem weet ik ook wel dat dat een illusie is. De 2 van 2012 verandert in een 3. That's it. En mijn agenda blijft leeg.December. De ballen hangen in de boom. Voldaan zit ik achter mijn warme chocolademelk* (december, kerstboom, chocolademelk; nu mag het!). Weemoed overvalt me. Er is al weer een jaar voorbij en wat voor een jaar. Ik heb nog zoveel te doen en de tijd gaat veel te snel. Terugkijken op mijn jaar ís niet leuk. Ik word verdrietig van mijn jaar.
December. Een maand van uitersten. Door alle feestvreugde word ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Het hebben van ME is nu eenmaal geen feestje en ME houdt al helemaal geen rekening met december. Alle etentjes voor kerst en borrels voor het nieuwe jaar; ik kan er niet (om)heen! Ooh, wat zou ik er graag bij zijn!! Ik zou gaan shoppen (NIET online!), voor iedereen cadeautjes kopen, me als een klein kind vergapen aan de enorme kerstboom op de Coolsingel en de dieren in de kerststal! Ik zou de etentjes hier thuis geven! Glitterjurkje aan, vriendlief in de keuken en zelf alle champagne opdrinken!
December. Dit is dus ook wat het is. Zo geliefd, maar ook zo pijnlijk...
*Mijn 'chocolade'melk: een combi van lactosevrije- en rijstmelk, witte amandelpasta, rijststroop, kaneel, en een kardemompeul. Chocolademelk zonder chocolade en melk!!
En nu staat de peren-bananen-kokoscake in de oven!
