Zus!

Door mijn zus Colinde:

"Tjeetje, vraagt mijn zus of ik een stukje wil schrijven voor haar blog." Het eerste wat in me opkomt: "Wat moet ik schrijven? Dat kan ik toch niet zo goed als zij." Maar er zijn zoveel dingen die ik wel kan en zij niet, dus ga ik er voor!

Een paar weekjes laat ik het rusten. Het is al zo confronterend, emotioneel op het moment. Dat komt door al die handtekeningen verzamelen (petitie Erken M.E.. Handtekening zetten? Klik hier!!). Als ik er weer mee bezig ben, gaat het goed en denk ik: "Hebben, hebben, hebben!" Maar de eerste handtekening vragen blijft toch slikken. Ontroerend vind ik wel de lieve reacties van vriendinnen, buren, familie, kapster; bekenden en onbekenden die mee helpen verzamelen. ECHT SUPER!!

Ja, dan zegt Cindy ook nog: "Ach een klein stukje over hoe het is om een zus met M.E. te hebben." Nou dat kan ik in één 3-letterig woord omschrijven. Maar ik ben netjes opgevoed, dus zijn er meer woorden voor nodig. Nou, het valt niet altijd mee! Dan heb ik het ook over de keuzes die ik maak. Zoals opleiding, werk, kindjes, concert, vakantie, etc. Dat zijn toch andere keuzes dan die Cindy heeft: "Zal ik de trap aflopen om de post te gaan halen, maar dan kan ik het toilet niet schoonmaken." Of: "Zal ik een boodschap gaan doen, maar dan kan ik de komende dagen misschien wel niks meer."

Om dat te horen doet pijn, dan vraag ik me af of ik alles wel moet vertellen wat ik meemaak… Dat zeg ik ook tegen haar. Het antwoord is dan: ”Alles verzwijgen voor me, dan maak je me pas zielig. Ik vind het juist leuk om te horen wat jullie meemaken!” Nee, je bent niet zielig! Ik vind je supersterk en je kunt van de kleine dingen genieten! Daar leer ik van, al voel ik me wel vaak machteloos. Zo graag zou ik meer voor je doen dan alleen een luisterend oor voor je zijn.

Maar ook wij doen leuke dingen, bijv: lachen, kletsen, uit eten, beauty-dagje. We moeten er alleen wat langer op teren.