The day after

Nozzman

En dan de day after. Back to reality. Auw! Net zomin als vakantie van ziek zijn bestaat (wat ik hoopvol / naïef schreef in 'Kop op!') zo bestaat er, in ieder geval voor mij, ook geen louterend zwart gat na een verhuizing.

Alleen enorme pijn. En nog meer pijn. Steeds hoop je dat het niet zo is. Dat het dit keer wèl meevalt. Zo goed had ik alles gepland, alleen heeft M.E. nu eenmaal weinig met een strakke planning van doen. Wanneer leer ik dat nu eens?! Het komt en gaat (niet!); mijn lijf leidt zijn eigen leven. Ik kan alleen goed voor mezelf zorgen, maar dan nog heb ik er weinig over te zeggen. Het is eenrichtingsverkeer. Zorg ik slecht voor mezelf, dan word ik daar zeker beroerder van; vice versa gaat dit helaas niet op.

Hoe kom ik uit mijn adrenalinerush? Mijn grenzen ben ik zover overgegaan dat ontspannen geen optie meer is. Zelfs slapen lukt me niet. Momenteel betekent ontspanning voor mij het hebben van heel erg veel pijn. Blijven doorgaan kost me minder energie, hoe tegenstrijdig dit ook klinkt. Ook een verwarrende voor de omstanders; "Wat ben je druk. Ben je fit?" "Nee, ik ben juist ontzettend moe.." Krampachtig houd ik mezelf bij elkaar, om als een kaartenhuis ineen te storten als ik loslaat.

Mantra: dit gaat voorbij, dit gaat voorbij, dit gaat voorbij...

Verhuisd!

Joris van Oosten Makelaardij

"Laten we ons huis te koop zetten!", het lijkt als de dag van gisteren dat vriendlief dit voor de gein (!) tegen me zei. Beiden er geen rekening mee houdend dat ons huis wel eens echt binnen 3 weken verkocht zou kunnen zijn! Dus nu, nog geen half jaar later, zitten we hier omringd door dozen, uitgeput van verbouwen en verhuizen, maar wel in ons heel gave nieuwe huis!!

Ik kan nog amper geloven dat de verhuizing nu echt achter de rug is! Wat hebben we hier naar uitgezien! Maandenlang bestonden mijn sociale contacten toch grotendeels uit uitstapjes met de makelaar en telefoontjes met onze financieel adviseur.

Een hele uitdaging (lees: niet te doen voor iemand met M.E.), je huis verkopen en binnen een paar weken een nieuw huis zien te vinden. Internet doorgespit, vriend in zijn eentje op huizenjacht, in de rolstoel over de meubelboulevard. Lesje loslaten was wel van toepassing hier. Loslaten en delegeren, hulp vragen; ik ga het nog leren!

Gelukkig was er genoeg hulp voor handen! Thanks iedereen!! Want die (semi-)professionele ondersteuning was erg welkom!

Straks moet ik toch wel energie overhouden als alles achter de rug is? Nu mijn 'things-to-do-list' weer mag slinken! Laat mij maar heerlijk in dat zwarte gat vallen! Ik kan niet wachten!