Kop op!

En wat nu? Hoe nu verder? Daar zit ik dan. Bij te komen van mijn keuze om voorlopig te stoppen met antibiotica. En bij te komen van alle emoties. Wat een emotionele rollercoaster! Zoveel lieve reacties! Jullie weten niet half hoe belangrijk dat voor me is! Dank je wel!!


Nog steeds kan ik in gepieker over mijn behandeling verzeild raken, maar de beslissing om een pauze in te lassen heeft me zeker ook rust gebracht! En of dit nu slechts een stilte voor de storm is of dat ik mij in het oog van een orkaan bevind, het is heerlijk! Eindelijk weer tijd en energie voor mezelf, na bijna 2 jaar in standje 'overleven' te hebben gestaan. Mijn leven draaide om ziek zijn; diëet, pillen, bijwerkingen, pijn. Niet voelen, alsmaar doorgaan.


En nu, het lijkt warempel wel of ik iets meer energie heb! Zou het dan toch? Zou mijn arts dan toch gelijk hebben?! Ik loop weer met mijn hoofd omhoog. Mijn koppie naar de zon. De zwaarte is van mijn schouders verdwenen. Dit smaakt naar meer!! Even wat lucht. Wat fut om om me heen te kijken! Vakantie van ziek zijn!