Lentekriebels!

De zon schijnt. Het is lente!! De kriebels krioelen door mijn lijf. Ik voel ze. Ik wil naar buiten! Ik wil vers gemaaid gras onder mijn blote voeten voelen en hyacinten ruiken! Tulpen en witte druifjes in mijn huis! En lammetjes wil ik ook! En een nieuw huis kopen! Sinds 15 dagen staat nl ons appartement te koop; zie Funda!


Maar ik wil vooral ook heel hard huilen om al die zonnestralen, want zoveel energie als ik heb in mijn hoofd, zo weinig is daar van te merken in mijn lichaam.. Mijn lijf loopt hopeloos achter; het heeft nog steeds alleen behoefte aan liggen en prikkels mijden. Er is bar weinig lente te bekennen.

Ik begrijp er momenteel weinig van. Soms heb ik meer energie, is mijn hoofd wat helderder, maar ik heb ook meer pijn. Dingen veranderen. Mijn grenzen veranderen, ik herken ze niet, maar ik kom ze wel onverwacht keihard tegen en die confrontaties zijn vaak genadeloos. Ik wist echt niet dat chillen op een handdoekje in het park topsport is. Geef mij maar onweer en regen, zodat ik kan wegkruipen in mijn bed. Ga ik ooit ontwaken uit deze winterslaap? Ik wil ook lente!!