Koetje boe!

Eén koe in de wei maakt nog geen lente, maar leuk is het wel! Op tweede paasdag gingen de (Campina) koeien weer de wei in. Onwijs leuk om die blije, springende koeien te zien! De kalfjes waren überschattig en ik kon het dan ook niet laten om even met ze te kroelen!


En toen donderdag weer de reis naar mijn arts in Brussel ondernomen. Twee franstalige nonnetjes zaten in de wachtkamer; dat moest een goed teken zijn! Eindelijk kon ik al mijn vragen en ongenoegen spuien, want wat gingen er weer ellendige weken aan deze afspraak vooraf. Die verslechtering is te wijten aan overstimulering door de werking van de GcMaf. Mijn arts is blij dat het werkt. Ik word alleen maar moedeloos van de zoveelste terugval. Mijn arts zegt dat het vanaf nu beter zal gaan. Ik heb dat al zo vaak gehoord..

In mijn hoofd is het net zo grijs als buiten. Ik weet het even niet meer; wat een ellenlange, uitzichtsloze behandeling. Mijn waarden mogen dan weer wel verbeterd zijn, wat zeggen die getalletjes nu eenmaal als ik nog steeds slechts achteruitgang ervaar?!

Laat dan nu die zon maar gaan schijnen! Ook al zei ik vorige keer nog hoe frustrerend dat kan zijn; die zon die went wel! De koeien staan immers weer in de wei, de lammetjes worden groot en dik, de paaseieren zijn gezocht en gevonden; dus kom maar door met die lente!