Op zwart

Ik ben er even niet. Ik sta op zwart. Want wat als je het echt niet meer ziet zitten? Ik weet niet of ik wel verder wil met deze behandeling. Iedere vezel in mijn lijf schreeuwt: 'Nee!!!'. Ik heb wéér 3 antibioticakuren voorgeschreven gekregen. Mijn arme lichaam is al zo ver gesloopt, straks kom ik er nooit meer bovenop. Ik vind het zo eng worden. Ik wil niet weer de zoveelste terugval. Ik wil niet alleen nog maar op bed kunnen liggen. Ik ben zo bang dat niet alleen de zieke bacteriën stuk gemaakt worden maar ook veel te veel gezonde.
Maar stoppen is net zo eng. Word ik dan wel beter? Of ga ik dan bouwen op een rotte fundering en creëer ik dan een schijnveiligheid? En word ik überhaupt wel beter??

Koetje boe!

Eén koe in de wei maakt nog geen lente, maar leuk is het wel! Op tweede paasdag gingen de (Campina) koeien weer de wei in. Onwijs leuk om die blije, springende koeien te zien! De kalfjes waren überschattig en ik kon het dan ook niet laten om even met ze te kroelen!

Lentekriebels!

De zon schijnt. Het is lente!! De kriebels krioelen door mijn lijf. Ik voel ze. Ik wil naar buiten! Ik wil vers gemaaid gras onder mijn blote voeten voelen en hyacinten ruiken! Tulpen en witte druifjes in mijn huis! En lammetjes wil ik ook! En een nieuw huis kopen! Sinds 15 dagen staat nl ons appartement te koop; zie Funda!