Hartstikke beu ben ik het. Ik ben zo moe en heb zo veel pijn in mijn benen en ik ben het zo verschrikkelijk zat! Getver! Ik wil niet langer moe zijn. Rot op met die vermoeidheid, ga weg met die pijn. Ik ben er zo ontzettend klaar mee.....
Het voelt als wachten in de wachtkamer van de dokter terwijl buiten de zon schijnt en de arts in velden noch wegen te bekennen is. Wachtend op het grote niets. En in die kamer zit ik al zo lang. Te lang!
Zo graag wil ik meedoen; leven!! Naar buiten gaan, naar waar de zon schijnt en de vogels fluiten, naar waar de drukte van de stad naar me lonkt, maar ik kan er geen gehoor aan geven. Ik kan er helemaal niets mee! Een wijntje op het terras, het lijkt me zalig.
Vandaag is niet mijn dag. Vandaag vind ik alles stom en ga ik alleen maar huilen.
Er is niets verhevens aan, aan ziek zijn. Ik heb geen filosofische gedachten, geen diepere, spirituele inzichten. “That which does not kill us makes us stronger." Dat zal allemaal best zo zijn, maar vandaag even niet.
Hey zusje,
BeantwoordenVerwijderenIk vind dat je leuk kan schrijven maar dat is dan ook het enige leuke aan je verhaal.
We denken aan je.
X
Mooi omschreven!
BeantwoordenVerwijderenZo voel ik mij ook vaak!
Sterkte xx
Hoi Cindy,
BeantwoordenVerwijderenRaar maar waar….ik lees je blog met plezier…..je zou van mij vaker mogen schrijven.
Het onderwerp, jouw ziek zijn en jouw strijd hiertegen is heftig, maar je blog is geschreven op een luchtige manier. Met een knipoog naar het leven.
Als je een boek uitgeeft, ga ik die zeker lezen!!
Heel veel sterkte met de ‘grote schoonmaak’ van je lichaam. Hopelijk geeft je schone lijf je straks een boel met energie…..ik ga het vast lezen.
Groetjes,
Ilona
Hoi Cindy,
BeantwoordenVerwijderenAlle sterkte toegewenst met je strijd tegen deze vermoeidheid.
Gr Rietje