Het doet me denken aan vroeger. Met een dekentje bij mama op schoot, emmer binnen handbereik. Aan slappe thee en biscuitjes. Denkend aan hoe mannetjes in mijn buik een grote schoonmaak aan het houden zijn.
Nu, er wordt flink gehakt en geklust momenteel. Als een dood vogeltje lig ik op bed, maar een troost; mijn poes is ook aan de antibiotica en is net zo suf als ik...
Haai Cindy, ben een van je volgers geworden. Goed dat er wat gebeurt, maar het vraagt nogal wat van je. Het is zo...als je niks onderneemt weet je zeker dat er niks verandert... Dus ik zou zeggen zet je tanden erin en niet meer loslaten.
BeantwoordenVerwijderenDenk aan je.
groetjes en een dikke kus van Linda